Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Summus dolor plures dies manere non potest? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Bonum patria: miserum exilium. Quare attende, quaeso. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Verum esto; Tria genera bonorum;

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Audeo dicere, inquit. Quare attende, quaeso. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur,
ut debent, sed aliquanto minutius.

Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere
nos, quam dicat Epicurus voluptatem.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Hunc vos beatum;

Bork: Sed residamus, inquit, si placet.
Stoici scilicet.: Haec igitur Epicuri non probo, inquam.